Jeszcze słyszała jak on coś mówił,
a słowa wbijały się między fugi komórek
- demontowały nadzieję.
Czuła jak rozpada się powoli na drobiny,
z każdym dniem i zaczerpnięciem powietrza,
defragmentuje atom po atomie.
Zagrzybione, sparciałe, przegniłe zawiasy,
spróchniała każda pojedyncza drzazga,
odseparowane włókno od włókna
głowa toczy się po krawędzi
toczy się
toczy
a ona nie umie się juz pozbierać
OBRAZ:
Thread, DIGART
Posty
