a momentary lapse of reason

Wypruję sobie flaki
a potem na nowo je wszyję
poprawnie

wszystko nareszcie będzie jak trzeba

a może raczej
okręcę sobie nimi szyję
dookoła

to i tak nie będzie bolało
bardziej

sorrow

mam
czasami dobry nastrój a nawet przypływy euforii
wakacje w ciepłych krajach raz w roku krople oceanu na twarzy
zdrowie choć tylko w prawej części ciała
kota psa dom samochód
męża i teściową
szafę butów laptopa dobrą pracę kilkoro przyjaciół

ale gdzie jest moja miłość
gdzie jest moja miłość

Nie czekam na Święta

znów zawieszę nowe firanki
i lampki na choince
na stole położę obrus
ten sam co roku

znów przy stole
będą mnie o was wypytywać
prymitywna ciotka W
Jego sklerotyczna matka
i krzykliwa szwagierka
tłumaczyć mi będą
że już po trzydziestce
i coś tam o tykaniu zegara

a ja
jak zwykle
myślami gdzie indziej
przytakiwać im będę
znów nie powiem im prawdy

co za ironia
tak dawno
wymyśliłam dla was
imiona

Colorblind

trzeba mi więcej światła
pod powieki
w pulsujące miejsca
by nim niepokorę żywić

trzeba mi przekleństwa chichotu niepoczytalności i diabelskiego nasienia
może to mi wyprostuje drogę między mózgiem sercem i macicą

niech mi się w końcu to życie udzieli jak choroba i do gardła skoczy

może wtedy wreszcie poczuję
że warto